* Anne-babaların, yaşantılarında olumlu ya da olumsuz durumlara karşı aşırı tepki göstermemelerine çocuk şahit olmalıdır. Bu konuda eşlerin ev içerisinde birbirleriyle kurdukları iletişimin kalitesi çocuğu etkiler. Ani parlamalar ve anne-baba arasındaki ufak meselelerde meydana gelen yoğun tepkisel yaklaşımlar, çocuk tarafından taklit yoluyla öğrenilebilir.
* Çocuğunuzla süre tutma oyunları oynayabilirsiniz. Oyuncağını yukarıya kaldırarak üç dakika süreyle tutmasını isteyebilirsiniz. Tek ayak üstünde kaç dakika durabileceği ölçülebilir ya da karmaşık bir yap-boz oyununda yılmadan ufak parçaları birleştirmesi istenebilir.
* Küçük yaşlardaki çocuklar ben merkezci oldukları için isteklerinin hemen yerine gelmesini beklerler. Bu durum sabır eğitimine ilişkin olumlu kazanımlar sağlayabilir. Örneğin bizden bir şeyler istediğinde çocuğumuza “beklemesi gereken bir sürenin olduğunu” söyleyebiliriz.
* Büyükler başlamadan yemeğe başlanmayacağı çocuğa öğretilebilir. Evin büyüğü sofradan kalkmadan da kalkılmayacağı gibi davranışlar da sabır kazanımı açısından önemlidir.
* Akşam vakitlerinde tüm aile bireylerinin bir arada olduğu bir zaman diliminde yarım saat kitap okunması, bu duruma ebeveynlerin sabır göstermesi, yine sabır eğitimine katkı sağlayacaktır.
* Süreç yerine sonuca endekslenen anne-babalar da yine çocukların sabırlı olmalarına engel olmaktadır. Mutlak başarı bekleyen mükemmeliyetçi ebeveynlerin sabırsız olduklarını görürüz. Çocuğun ders çalışma sürecine ve gayretine çok önem vermezler; çünkü ortaya çıkacak sonuç, onların tatmin olma ya da olmama durumlarını belirler. Oysa asıl olması gereken amaç için ortaya konulmuş sabırlı gayrettir.
Ailem Dergisinden alıntı